zieke specialist/ziekenhuis

Het Scheidsgerecht Gezondheidszorg oordeelt dat het ziekenhuis verplicht is om de arbeidsovereenkomst met een langdurig zieke medisch specialist op te zeggen. Het is in strijd met goed werkgeverschap om het dienstverband slapende te houden en om, door niet op te zeggen, zodoende de betaling van de transitievergoeding te ontlopen. De mogelijkheid dat vooral de nagelaten betrekkingen van de specialist van die vergoeding zullen profiteren is niet relevant. Ook is het geen bezwaar om een zo vergaande beslissing te nemen in een kortgedingprocedure.

X/Y

Verweerster is huisarts en goede vriendin van de ex-echtgenote van klaagster. Verweerster heeft in de echtscheidingsprocedure van klaagster en haar ex-echtgenote een verklaring opgesteld over een tweetal door klaagster in het geding gebrachte medische stukken. Zij heeft daarbij ten onrechte de schijn gewekt als onafhankelijk medisch deskundige te adviseren. De klacht is gegrond. Het CTG verwerpt het beroep

X/Y

Klaagster dient een klacht in tegen haar broer (huisarts) over de behandeling van hun inmiddels overleden moeder. Om als rechtstreeks belanghebbende te kunnen worden aangemerkt moet klaagster met het indienen van haar klacht overeenkomstig de (veronderstelde) wil van haar moeder handelen. Het RTG oordeelde dat is vastgesteld dat klaagster geen nauwe band met haar moeder had, zij niet bekend kon zijn met haar (veronderstelde) wil en verklaart klaagster niet-ontvankelijk. Het CTG bevestigt dit oordeel en verwerpt het beroep.

X/Staatssecretaris van Financiën

De vraag of een arts in opleiding de voordelen die voortvloeien uit de door haar uitgevoerde werkzaamheden mag kwalificeren als winst uit onderneming dient, in samenhang met het ondernemingsrisico en de continuïteit van de uitgevoerde werkzaamheden, aan de hand van het zelfstandigheidscriterium beoordeeld te worden.

X/Y

Cliënte vordert schadevergoeding van het ziekenhuis voor beenlengteverschil ontstaan na twee heupoperaties en het niet herkennen van een andere fractuur. Het ziekenhuis voert aan dat het niet medisch verwijtbaar heeft gehandeld. De Geschillencommissie Ziekenhuizen stelt dat niet is gebleken dat bij cliënte voorafgaand aan de operaties sprake was van een verschil; daarnaast is niet conform richtlijnen gecontroleerd op een beenlengteverschil. Op grond hiervan wordt aannemelijk geacht dat het beenlengteverschil is ontstaan na de operaties. De commissie kent cliënte een schadevergoeding toe en stelt deze vast naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid. Het niet herkennen van een andere fractuur is niet verwijtbaar, door vorming van weefsel in de herstelperiode is dat nu beter zichtbaar dan de fractuur zelf.

X/Y

Bij klager wordt een tumor in zijn long ontdekt. Omdat maligniteit van de tumor wordt vermoed vindt er een lobectomie plaats. Na pathologisch onderzoek blijkt dat de tumor benigne van aard was. Klager heeft klachten ingediend tegen twee longartsen en twee longchirurgen die bij de behandeling van klager betrokken waren. Onderhavige klacht heeft betrekking op de longarts die de behandeling heeft overgenomen. Hij krijgt een waarschuwing omdat hij een belangrijk telefoongesprek met klager niet in het dossier heeft genoteerd.

X/Y

Klager is door een bedrijfsarts (verweerder) arbeidsongeschikt verklaard. De bedrijfsarts stelt een plan van aanpak op voor de re-integratie van klager. Aanvankelijk herstelt klager gestaag. Na een paar maanden heeft hij echter een terugval. Klager wijt deze terugval aan het gegeven advies van verweerder. Het RTG oordeelt dat verweerder met het geven van zijn advies niet tuchtrechtelijk verwijtbaar heeft gehandeld. De klacht is kennelijk ongegrond.

X/Y

De tandarts in deze casus heeft kwalitatief tekortschietend werk verricht. Hierdoor heeft het gebit van klaagster schade opgelopen. De tandarts wordt geschorst voor de duur van zes maanden waarvan drie maanden voorwaardelijk.

X/Y

Klager is de zoon van patiënt. Patiënt is overleden aan de gevolgen van hartfalen. Klager verwijt huisarts (verweerder) dat deze de juiste diagnose heeft gemist. Verweerder heeft gebrekkig aantekeningen gemaakt in het medisch dossier met betrekking tot het consult met patiënt. Ook heeft verweerder nagelaten patiënt op te volgen, in die zin dat verweerder zich had moeten vergewissen van de uitslag van de onderzoeken en de toestand van de patiënt nadat hij had besloten tot beeldvormend onderzoek. Verweerder krijgt een berisping.

X/Y

Een arts brengt drie rapportages uit in het kader van een aanvraag van een gehandicaptenparkeerkaart. De arts geeft aan het einde van de derde rapportage er blijk van dat zij niet in staat is om een medisch advies uit te brengen in het kader van deze aanvraag, terwijl zij wel een advies geeft door te stellen dat zij haar eerdere conclusie niet kan verwerpen. Daarmee voldoet haar rapportage niet aan de daaraan te stellen eis dat de rapportage op inzichtelijke en consistente wijze uiteenzet op welke gronden de conclusies van het rapport steunen. De arts had er beter aan gedaan om de opdracht voor de derde keuring niet te aanvaarden. Zij krijgt een waarschuwing.