X/Y

Klager wordt niet-ontvankelijk geacht in zijn klacht vanwege het feit dat de mentor niet instemt met de indiening van de klacht. Het CTG verwerpt het beroep.

X/Y

Klaagster, werknemer, heeft een klacht ingediend tegen een bedrijfsarts. De bedrijfsarts zou zich bij een verwijzing hebben laten leiden door een commercieel belang, een inschattingsfout hebben gemaakt en onvoldoende communicatief/empathisch vaardig zijn. Het Regionaal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg wijst de klacht af.

X/Y

Een huisartsenmaatschap heeft een geschil over de afwikkeling van de maatschapsovereenkomst. Het geschil wordt voorgelegd aan de Arbitragecommissie van de Landelijke Huisartsen Vereniging. De scheidslieden oordelen over het aandeel en de economische deelgerechtigdheid, de waarde van de inventaris en de goodwill.

X/Y

De samenwerking tussen een cosmetisch chirurg en een beautysalon is geëindigd na een geschil over het klantenbestand. De saloneigenaar heeft beschuldigingen geuit aan het adres van de cosmetisch chirurg op zijn website en via de nieuwsbrief. De beschuldigingen vinden naar het oordeel van de voorzieningenrechter geen dan wel onvoldoende steun in feitenmateriaal en zijn zeer schadelijk voor de reputatie van de cosmetisch arts. Dit resulteert in een verbod tot uiting van beschuldigingen en tot een verplichting tot rectificatie via de nieuwsbrief en op de website.

X/Y

Cliënte voert aan dat het ziekenhuis haar gebroken linkerhand en gebroken rechterarm foutief heeft behandeld. Cliënte verbleef op de SEH van 25 op 26 september 2016. Door het ziekenhuis in Spanje, waar cliënte direct na ontslag van de SEH naartoe was gereisd, werd onder meer aangegeven dat geopereerd had moeten worden (er is gegipst) en werden rib- en wervelfracturen geconstateerd waarvan cliënte geen weet had. Cliënte heeft tijdens opname op de SEH zeer lang op pijnmedicatie moeten wachten, daarnaast is zij op de dag van ontslag niet geïnformeerd en heeft zij een onjuist herstel- en reisadvies gekregen. Cliënte vordert een vergoeding van materiële en immateriële schade. Het ziekenhuis voert aan dat met betrekking tot de fracturen aan hand en arm het standaardprotocol is uitgevoerd; er was geen indicatie voor operatie. Wel geeft het ziekenhuis aan dat het vangnet op de SEH (extra controle om gemiste breuken te voorkomen) niet goed heeft gefunctioneerd dat cliënte lang op pijnmedicatie heeft moeten wachten. De commissie oordeelt dat de artsen niet tekort zijn geschoten in de behandelingsovereenkomst ten aanzien van de medische behandeling, wel is het ziekenhuis tekortgeschoten met betrekking tot de pijnmedicatie en het verstrekken van onjuiste informatie. De commissie kent een bedrag van € 250 toe vanwege onnodig lijden door het uitblijven van pijnbestrijding.

moeder/Wilhelmina Ziekenhuis Assen

De moeder van een in het ziekenhuis overleden jongen vordert op grond van artikel 843a Rv afgifte van het medisch dossier en het obductieverslag betreffende haar zoon van het ziekenhuis en twee betrokken artsen. Het ziekenhuis en de artsen weigeren afgifte. Zij beroepen zich op hun geheimhoudingsplicht. Anders dan de rechtbank acht het hof de vordering (geclausuleerd) toewijsbaar; er is sprake van een zwaarwegend belang dat doorbreking van het beroepsgeheim rechtvaardigt.

CZ/Y

De zorgovereenkomst tussen CZ en psychiater Y bevat onder andere een bepaling waaruit volgt dat bij het verlenen van zorg gebruik kan worden gemaakt van BIG-geregistreerd hulppersoneel. Het voor vergoeding in aanmerking komend hulppersoneel is vastgelegd in een limitatieve lijst bij de zorgovereenkomst. Zorg verleend door hulppersoneel/medebehandelaren die niet op deze lijst staan komt op grond van de zorgovereenkomst niet voor vergoeding in aanmerking. Y maakt bij de multidisciplinaire behandeling van verzekerde X gebruik van een medebehandelaar die niet op de desbetreffende lijst staat. CZ is derhalve niet bereid om de kosten voor de inzet van het hulppersoneel te vergoeden, ook al staat niet ter discussie dat de verleende zorg wel verzekerde zorg betreft. Het hof oordeelt dat de zorgaanbieder (Y) de zorgkosten ten onrechte als niet-gecontracteerde zorg bij de verzekerde (X) in rekening heeft gebracht en de verleende zorg derhalve niet voor vergoeding in aanmerking komt.

X/Y

Klager had bij het RTG Amsterdam een klacht ingediend tegen verweerder, huisarts. De klacht hield in dat de huisarts onvoldoende lichamelijk onderzoek had verricht, Prednisolon heeft voorgeschreven zonder te waarschuwen voor de bijwerkingen en risico’s hiervan en geen afbouwschema heeft gehanteerd met betrekking tot deze medicatie, onvoldoende aantekeningen van het consult heeft gemaakt en onvoldoende nazorg heeft verleend. Het RTG heeft de klacht deels gegrond en deels ongegrond verklaard en de maatregel van berisping opgelegd. In beroep komt het CTG op één onderdeel na tot een zelfde oordeel en handhaaft de maatregel.

X/Y

Verweerder heeft de ex-echtgenoot (F) van klaagster behandeld op de huisartsenpost. F, bekend met diabetes mellitus type II, kwam daar nauwelijks aanspreekbaar met een te hoog glucosegehalte in het bloed. Het consult vindt plaats via klaagster, waarbij verweerder enkel van haar mondelinge mededelingen uitgaat en wat lichamelijk onderzoek bij F doet. In de nacht na dit consult is F overleden. Het RTG Zwolle oordeelt dat verweerder onvoldoende onderzoek heeft gedaan, waardoor hij een onjuiste behandeling heeft ingezet. Ook heeft hij nagelaten klaagster van goede instructies te voorzien in het geval de situatie van F zou verslechteren. Verweerder krijgt een berisping.

X/Y

Cliënte voert aan dat haar hulpvraag niet door de zorgaanbieder is gehoord en dat zij lang op hulp heeft moeten wachten. Daarnaast had zij door de zorgaanbieder gewezen moeten worden op het betalen van een mogelijk eigen risico. De zorgaanbieder voert aan dat deze op grond van goed hulpverlenerschap diagnostiek heeft verricht naar een andere aandoening dan de hulpvraag van cliënte. Vervolgens zijn daarbij de gebruikelijke wachttijden in acht genomen en is daarnaast ook gehoor gegeven aan haar oorspronkelijke hulpvraag. De kosten van de behandeling zijn conform de geldende regelgeving in rekening gebracht. De geschillencommissie oordeelt dat de zorgplicht van de zorgaanbieder een bepaalde autonomie met zich meebrengt, die inhoudt dat de zorgaanbieder bij het bepalen van de juiste zorg voor cliënte nadere diagnostiek kan plegen. De geschillencommissie verklaart de klachten ongegrond.