X/Y

Er wordt een klacht ingediend door de Inspectie voor de Gezondheidszorg en Jeugd (klaagster) tegen een psychiater (verweerster). Deze laatste heeft – bij het vervullen van een achterwachtfunctie bij een psychiatrische instelling – ten onrechte geoordeeld dat sprake was van een noodsituatie als bedoeld in artikel 39 Wet Bopz, als gevolg waarvan zij een dienstdoende arts, in deze casus in een voorwachtfunctie bij de genoemde instelling, de opdracht heeft gegeven een vaginaal toucher uit te voeren bij een gedwongen opgenomen psychiatrisch patiënte. Van een noodsituatie kon echter geen sprake zijn. Verweerder heeft geen of onvoldoende kennis van artikel 39 Wet Bopz gehad en getoond en krijgt een berisping.

DC Groep/Winter

DC Groep (Loek Winter) verzoekt om ontbinding van de arbeidsovereenkomst met werkneemster (de zus van Loek Winter). De kantonrechter wijst het ontbindingsverzoek echter af omdat in het geheel niet is aangetoond dat werkneemster verwijtbaar heeft gehandeld of nagelaten. De kantonrechter oordeelt dat het er meer op lijkt dat DC Groep andere (eveneens ongefundeerde) argumenten heeft voor de ontbinding, zoals overbodigheid of disfunctioneren van werkneemster. DC Groep wordt met oplegging van dwangsommen verplicht om werkneemster weer te laten werken en het tegenverzoek van werkneemster om de bonussen over 2015, 2016 en 2017 (ruim € 90.000) uit te betalen wordt toegekend

X/Y

Klaagster heeft diverse klachten over de verpleging en behandeling van haar inmiddels overleden echtgenoot en de wijze waarop hierover door het ziekenhuis is gecommuniceerd. Daarnaast stelt zij dat de klachtafhandeling door de klachtencommissie van het ziekenhuis niet binnen de vastgestelde termijn heeft plaatsgevonden. Klaagster verzoekt onder meer om excuses van het ziekenhuis en een schadevergoeding. Het ziekenhuis erkent de klacht die betrekking heeft op het niet registeren van een valrisico in het dossier, maar verzoekt tot ongegrondverklaring van de overige klachten. De klacht is niet binnen de gestelde termijn afgehandeld vanwege het toepassen van de eisen van hoor en wederhoor en de mogelijkheid tot het houden van een hoorzitting. De Geschillencommissie Ziekenhuizen oordeelt dat de uitvoering van de behandelingsovereenkomst en de kwaliteit van zorg in zijn algemeenheid voldoende is geweest en verklaart de klachten op dit onderdeel ongegrond, behoudens de klacht over het niet registreren van het valrisico in het dossier. Ook is de procedure omtrent de klachtbehandeling zorgvuldig geweest. Het verzoek tot schadevergoeding wordt afgewezen; er is onvoldoende vastgesteld dat sprake is van zodanig geestelijk letsel dat sprake is van aantasting in de persoon.

X/Y

De rechtbank acht – onder verwijzing naar onder meer de wetsgeschiedenis – niet bewezen dat aangeefster zich bevond in de in artikel 243 Sr bedoelde gesteldheid. De rechtbank acht voorts de ten laste gelegde ontuchtige handelingen niet bewezen, deels wegens het ontbreken van bewijs van ontuchtig karakter. De rechtbank acht wel bewijs voor andere ontuchtige handelingen aanwezig, maar die zijn niet ten laste gelegd.

X/Y

Klaagster lijdt aan een zeldzame ziekte en wordt arbeidsongeschikt. Zij dient een klacht in tegen de beoordelend arbo-arts. De klachtonderdelen zien op het niet afgeven van haar medisch dossier en de onzorgvuldigheid van de arbo-arts. Ook heeft de arbo-arts zich volgens klaagster ten onrechte uitgegeven als bedrijfsarts en is niet voldaan aan de voorwaarden voor delegatie. Bij een zeldzame ziekte past volgens het CTG een grondiger aanpak. De klachten zijn deels gegrond verklaard en verweerster is een berisping opgelegd.

X/Y

De klacht betreft het diagnostisch oordeel van een fysiotherapeut en de informatie respectievelijk ondersteuning die een fysiotherapeut moet bieden over de vergoeding van de zorg. De fysiotherapeut heeft geen zorgtaak waar het gaat om overleg met de ziektekostenverzekeraar over de vergoeding van de zorg. Een fysiotherapeut dient zelfstandig te beoordelen of sprake is van een chronische indicatie. De klachten zijn ongegrond verklaard.

X/Y

Klaagster voert aan dat tijdens de bevalling van haar zoontje in het ziekenhuis haar privacy is geschonden. Enerzijds door de aanwezigheid van onnodig veel zorgmedewerkers in de verloskamer en anderzijds door het feit dat de doorkijkspiegel, ondanks verzoek daartoe van klaagster, niet werd gesloten. Ook zou klaagster niet via een folder zijn geïnformeerd over bevallen in het ziekenhuis. Klaagster vond de ervaring traumatisch en vordert een schadevergoeding. De Geschillencommissie Ziekenhuizen oordeelt de klacht met betrekking tot de doorkijkspiegel gegrond, de overige klachten worden ongegrond verklaard. De Geschillencommissie Ziekenhuizen kent geen schadevergoeding toe vanwege het ontbreken van geestelijk letsel dat kan worden aangemerkt als een aantasting van de persoon.

X/Y

Er wordt een klacht ingediend tegen een psychotherapeut (verweerder), tevens klinisch (gz-)psycholoog door de (toenmalige) Inspectie voor de Gezondheidzorg. Veweerder is naar het oordeel van het RTG niet gebleven binnen de grenzen van zijn professionele bekwaamheid, heeft onvoldoende deskundige hulp bij een zeer complexe casus geboden, heeft zich intercollegiaal onvoldoende professioneel opgesteld en aan zijn patiënte geen grenzen gesteld. De klacht is deels gegrond; de psycholoog krijgt ontzegging van de bevoegdheid opgelegd om, ingeschreven als gz-psycholoog en psychotherapeut, op solistische wijze patiënten te behandelen.

X/Y

Klaagster dient een klacht in tegen een bedrijfsarts, waarover zij ook al eerder heeft geklaagd. In eerste aanleg wordt klaagster met haar onderhavige klacht niet-ontvankelijk verklaard. Het CTG gaat niet in dit oordeel mee, maar verklaart klaagster desondanks niet-ontvankelijk omdat niet duidelijk is gemaakt waarom zij nu opnieuw klaagt over dezelfde arts en dezelfde behandeling.

raad van bestuur/verpleegkundige

Klager verwijt verweerster, verpleegkundige, dat zij bij haar initiatief om twee bewoners, die een affectieve relatie hadden, elkaar te laten helpen bij het wassen grensoverschrijdend en onprofessioneel heeft gehandeld. Daarnaast verwijt klager verweerster dat zij zonder toestemming en medeweten van deze bewoners een geluidsopname heeft gemaakt, waarbij zij haar beroepsgeheim heeft geschonden en inbreuk heeft gemaakt op de privacy van de bewoners. Het RTG acht het tweede klachtonderdeel gegrond, maar laat een tuchtrechtelijke maatregel achterwege. Klager gaat in beroep tegen het ongegronde deel van de klacht, maar het CTG verwerpt het beroep.