Een verpleegkundige/centralist bij de Meldkamer Ambulancezorg heeft een geheimhoudingsplicht met een daaraan gekoppeld verschoningsrecht als bedoeld in artikel 218 Sv. Niet iedere geheimhoudingsplicht levert echter een verschoningsrecht op. Het oordeel of informatie onder het verschoningsrecht valt, komt in beginsel toe aan de verschoningsgerechtigde. Er kunnen zeer uitzonderlijke omstandigheden denkbaar zijn, die doorbreking van het verschoningsrecht rechtvaardigen.

KDVP, LOC, X en Y/Stichting Benchmark GGZ

Twee belangenorganisaties in de geestelijke gezondheidszorg en twee zorgcliënten spanden een kort geding aan omdat zij willen dat de Stichting Benchmark GGZ stopt met de huidige vorm van gegevensregistratie. Die stichting registreert gegevens van zorgtrajecten om de kwaliteit in de branche te verhogen. De eisende partijen vinden dat niet wordt voldaan aan de Wet Bescherming persoonsgegevens. Stichting Benchmark GGZ vindt dat de gegevens die zij verwerkt (waar geen namen in staan) niet onder die wet vallen, omdat ze niet op individuele personen herleidbaar zijn. In een kort geding moet de rechter vaststellen of de eis van de belangenorganisaties en zorgcliënten hoogstwaarschijnlijk ook in een bodemprocedure toewijsbaar zal zijn. De voorzieningenrechter oordeelt dat in deze zaak niet vastgesteld kon worden dat de gegevens wel onder de privacywetgeving vallen. Voor een definitief oordeel op dat punt is een diepgaander onderzoek nodig.

X/Staatssecretaris van Veiligheid en Justitie

De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State heeft, samen met de Centrale Raad van Beroep, een toetsingskader voor de bestuursrechter ontwikkeld in zaken waarin de overheid zich beroept op een advies van een eigen medisch deskundige. Het gaat om een beoordeling in drie stappen. De bestuursrechter moet allereerst nagaan of het advies zorgvuldig is opgesteld en inzichtelijk is. Vervolgens moet er equality of arms bestaan tussen partijen als het gaat over het aandragen van bewijsmateriaal. Als dit evenwicht er niet is, zal de bestuursrechter dit evenwicht moeten herstellen. Dat kan hij doen door bijvoorbeeld zelf een onafhankelijk deskundige te benoemen. Ten derde zal de bestuursrechter de afwijzing van een verzoek om een deskundige te benoemen, moeten toelichten en duidelijk moeten maken waarom hij zich in staat acht om zonder zo'n onafhankelijk deskundige tot een oordeel te komen.

Vordering in kort geding met betrekking tot bevoegdheden van vermeende maat in een maatschap afgewezen.

Verweerder (huisarts) zou zijn beroepsgeheim hebben geschonden door na de dood van patiënte een brief met medische informatie naar haar notaris te sturen. Verweerder mocht echter uitgaan van veronderstelde toestemming. De verklaring van de arts bevat een waardeoordeel over de patiënte en niet alleen feitelijke informatie. Tot het verstrekken van een waardeoordeel was de arts niet bevoegd. Klacht deels gegrond, berisping.

Universitair Medisch Centrum Groningen/X

Vervolg op GZR 2016-0147 en GZR 2017-0101. Een medisch-cosmetische oorreconstructie in het UMCG heeft een teleurstellend resultaat. De patiënt gaat naar een ander ziekenhuis (UMCU) en stelt het UMCG aansprakelijk. De Rechtbank Noord-Nederland heeft voor recht verklaard dat het UMCG aansprakelijk is, van welk vonnis het UMCG in hoger beroep is gekomen. In GZR 2016-0147 heeft het hof het UMCG in de gelegenheid gesteld om bij akte stukken in het geding te brengen. In GZR 2017-0101 acht het hof voorshands bewezen dat het UMCG niet lege artis heeft gehandeld, omdat niet is voldaan aan de verzwaarde motiveringsplicht, en wordt het UMCG in de gelegenheid gesteld tegenbewijs te leveren. In dit arrest gaat het over de benoeming van een deskundige die dat tegenbewijs zou moeten leveren. De patiënt verzet zich tegen deze benoeming, maar het hof volgt de patiënt niet in diens betoog. Het hof benoemt de deskundige en formuleert de vragen aan de deskundige. Of de patiënt wel of geen blokkeringsrecht toekomt, laat het hof in het midden tot na het deskundigenonderzoek.

X/Ziekenhuis Oost-Achterhoek en Centramed

De rechtbank beoordeelt de stelling van eiseres dat een chirurg toerekenbaar is tekortgeschoten bij het uitvoeren van een galblaasoperatie. Eiseres wordt in de gelgenheid gesteld van haar stelling bewijs te leveren door middel van een deskundigenbericht. Een eerder op verzoek van beide partijen tot stand gekomen deskundigenrapport wordt niet voldoende bruikbaar geacht, omdat niet duidelijk is of de deskundige wel over alle relevante medische stukken had kunnen beschikken. De zaak is naar de rol verwezen om partijen in de gelegenheid te stellen zich uit te laten over de persoon van de nieuwe deskundige.

X/Zilveren Kruis Zorgverzekeringen

Wanneer begint verjaringstermijn te lopen van een bij een zorgverzekeraar in te dienen declaratie (bij niet-gecontracteerde zorg) van een zorgverlener aan een verzekerde? Bij de aanvang van de medische behandeling (standpunt verzekeraar) of bij de ontvangst van de factuur van de zorgverlener door de verzekerde (standpunt verzekerde)? De kantonrechter acht het standpunt van de verzekeraar in strijd met artikel 15 lid 1 Zorgverzekeringswet. Niet de norm van artikel 7:941 BW (melden zodra risico zich verwezenlijkt, dus begin van behandeling) is beslissend, maar het moment waarop de opeisbaarheid van de vordering bij de verzekerde bekend is (factuur zorgverlener).

Verweerder, homeopathisch (basis)arts, heeft samen met een collega in het buitenland onderzoek gedaan naar een homeopathisch middel bij de behandeling van aids. Er is sprake geweest van medisch wetenschappelijk onderzoek op mensen in de zin van de Verklaring van Helsinki. Waarschuwing.

Klager is tandarts en dient een klacht in tegen verweerder, ook tandarts en werkzaam als medisch adviseur bij een zorgverzekeraar. Klager kan niet worden aangemerkt als rechtstreeks belanghebbende omdat klager door het advies van verweerder niet rechtstreeks wordt geraakt in een concreet eigen belang dat kan worden geplaatst in het kader van de individuele gezondheidszorg.