Stichting X/Minister van VWS

Centraal in deze zaak staat de vraag of de Inspectie voor de gezondheidszorg en jeugd (IGJ) bevoegd was om Stichting X een boete op te leggen voor het niet-melden van een calamiteit. De rechter oordeelt dat een redelijk handelend arts kon begrijpen dat er in deze situatie sprake was van een calamiteit en dat deze dus gemeld had moeten worden. De rechter matigt de boete van de IGJ wel, omdat er sprake is van verminderde verwijtbaarheid vanwege transparantie naar de patiënt en het ontbreken van raadpleegbare informatie over het begrip calamiteit.

X/Y

Cliënt voert aan dat hij voorafgaand aan de operatie bij een liesbreuk niet is ingelicht over twee verschillende operatiemethodes en dat hem een keuze is onthouden. Daarnaast is tijdens de operatie een fout gemaakt met als gevolg een darmperforatie. Cliënt verlangt een vergoeding voor geleden materiële en immateriële schade. Het ziekenhuis stelt dat uit het medisch dossier informed consent over de gekozen TEP-methode blijkt en dat geen sprake is van onzorgvuldig handelen door het ziekenhuis. De Geschillencommissie Ziekenhuizen oordeelt dat het verschil in methodes is uitgelegd en dat een causaal verband tussen de uitgevoerde operatie en de perforatie onvoldoende aanwezig is. De klacht wordt ongegrond verklaard.

X/het Drechtstedenbestuur te Dordrecht

Appellante exploiteert een zorgcentrum, waarbij zij voorziet in de huisvesting en de verlening van zorg aan vijf tot tien hulpbehoevende cliënten. Ter bekostiging van de zorg heeft een cliënte een persoonsgebonden budget aangevraagd. Dit is op een gegeven moment bij besluit stopgezet, omdat de verleende zorg van appellante van onvoldoende kwaliteit was. Appellante stelt bezwaar in, maar wordt door het Drechtstedenbestuur te Dordrecht niet als belanghebbende gezien. De rechter oordeelt in eerste instantie dat appellante geen belanghebbende is. In hoger beroep beslist de Centrale Raad van Beroep echter dat appellante wel als belanghebbende aangemerkt wordt, omdat het besluit directe financiële gevolgen voor appellante heeft. Appellante heeft los van haar contractuele relatie met de cliënte ook een zelfstandig eigen belang bij het besluit.

X/Y

Een arts die bekend is met een verslavingsgeschiedenis van bijna twintig jaar en die herhaaldelijk Opiumwetgeneesmiddelen voor zichzelf voorschreef is door het College van Medisch Toezicht ongeschikt geacht voor het uitoefenen van zijn beroep. De BIG-registratie van de arts is op 8 januari 2018 doorgehaald wegens het niet-voldoen aan de herregistratievereisten. Het CMT acht zich gerechtigd, zoals het eerder in een vergelijkbaar geval reeds heeft gedaan, de IGJ te ontvangen in haar voordracht en in het verlengde daarvan een verbod op herinschrijving uit te spreken, ook al vermeldt de wet strikt genomen die mogelijkheid op dit moment niet. Het CTG oordeelt in beroep dat het door het CMT opgelegde verbod op herinschrijving wettelijke grondslag mist. Het CTG vernietigt de uitspraak en beveelt doorhaling van de inschrijving in het BIG-register en aantekening van deze doorhaling in het register. Daarnaast beveelt het CTG dat de maatregel onmiddellijk van kracht wordt.

X/Y

Verweerster, werkzaam in twee verschillende huisartsenpraktijken, schendt het beroepsgeheim door informatie uit de ene praktijk te delen met assistenten van de andere huisartsenpraktijk. Het RTG legt de maatregel van berisping op.

X/Y

Zorgverzekeraars weigeren generiek de als medisch-specialistische gedeclareerde prestaties (revalidatiezorg) te vergoeden. Dit is naar het oordeel van de rechtbank niet onrechtmatig nu Ciran een werkwijze hanteerde die geen recht geeft op een vergoeding op de grondslag van medisch- specialistische revalidatiezorg. Afwijking van het Algemeen Beroepskader (ABK) is onder omstandigheden geoorloofd maar mag niet structureel zijn en dient beperkt te blijven tot individuele gevallen waarbij gemotiveerd dient te worden aangegeven waarom wordt afgeweken van het ABK. Daarnaast is ook de verslaglegging van Ciran onvoldoende geweest.

X/Y

In deze zaak wordt een uitspraak gevraagd over de vraag hoe de vergoeding in het geval van een naturapolis bij niet-gecontracteerde zorg berekend dient te worden: welk tarief dient als uitgangstarief te worden gehanteerd en op basis van welke criteria en met inachtneming van welke grenzen mag op dit uitgangstarief welke korting in mindering worden gebracht? Als uitgangstarief dienen de zorgverzekeraars minimaal de kosten van de gecontracteerde zorg te hanteren, waarbij toepassing van het ongewogen gemiddeld gecontracteerde tarief niet is toegestaan maar toepassing van het gewogen gemiddeld gecontracteerde tarief wel. Het is niet aan de rechtbank om één algemeen kortingspercentage te bepalen. In deze procedure oordeelt de Rechtbank Gelderland dat het zorgverzekeraars op grond van artikel 13 Zvw niet is toegestaan om één vast kortingspercentage (de zogenoemde 'vlaktaks') toe te passen bij het bepalen van het vergoedingspercentage voor niet-gecontracteerde zorg. Aangezien de rechtbank van oordeel is dat het niet aan de rechter is om het vergoedingspercentage in zijn algemeenheid te berekenen worden de vorderingen afgewezen.

X/Y

Verweerster zou klaagster verwijtbaar onzorgvuldig medicatie hebben voorgeschreven. Door het voorschrijven van de medicatie, ondanks een eerdere psychotische periode, is klaagster in de psychiatrie terechtgekomen. Verweerster zou essentiële informatie niet hebben verstrekt en ten onrechte geen vraagtekens hebben gesteld bij de eerder gestelde diagnose. Verweerster heeft nagelaten om de medicatie van klaagster te bewaken.

X/Y

Een uroloog heeft vanwege links-rechtsverwisseling de verkeerde bijbal bij klager verwijderd. Dat was op zich al verwijtbaar omdat de time-out-procedure niet volledig is gevolgd, maar ook heeft verweerder de GOMA-richtlijnen niet in acht genomen en geen zorgvuldige nazorg verleend. Aan de uroloog is een berisping opgelegd.

X/Y

Een arts voert ten onrechte de titel bedrijfsarts, heeft zonder supervisie gewerkt en ziet de onjuistheid van zijn handelen niet in. Daarnaast heeft hij het beroepsgeheim geschonden door zich niet te houden aan het noodzakelijkheidscriterium dat geldt in de bedrijfsgeneeskunde. Hij krijgt een berisping opgelegd.