X/Y

Klager is door het RTG niet-ontvankelijk verklaard in haar klacht, wegens het ontbreken van een eigen belang op het gebied van de individuele gezondheidszorg. Het CTG verwerpt het beroep van klaagster tegen de beslissing, omdat het beroep niet heeft geleid tot vaststelling van andere feiten of beschouwingen en beslissingen dan die van het RTG.

X/Y

Een huisarts krijgt een waarschuwing opgelegd wegens onheuse bejegening en het schrijven van een onprofessioneel 'briefje' aan klager.

X/Y

De Bopz-rechter mag geen andere machtiging verlenen dan expliciet door de officier van justitie is gevraagd. Daarbij kan de OvJ werken met een primair en subsidiair (en meer subsidiair) verzoek, en anders staat alleen de weg van artikel 8a Wet Bopz open.

X/Y

Klager klaagt erover dat verweerder, een gz-psycholoog (verweerder) die een aantal jaren ervoor door klager was benaderd om een contra-expertise uit te brengen over een Pro Justitia rapportage, niet beschikt over een klachten- en geschillenregeling conform de Wkkgz. Verweerder voert verweer. De klacht is gegrond. Verweerder krijgt een waarschuwing.

X/Y

Klaagster dient een klacht in namens haar overleden zoon. Verweerster heeft de zoon van klaagster gezien voor een crisisbeoordeling. Enkele uren na de beoordeling heeft de zoon suïcide gepleegd. Klaagster verwijt verweerster onvoldoende zorgvuldig en bekwaam handelen. Zij stelt dat de arts onvoldoende aandacht heeft gegevens aan de richtlijnen van suïcidaal gedrag. De klachten zijn ongegrond.

X/Y

Cliënte voert aan dat zij door het medisch centrum niet is geïnformeerd over de grote kans dat haar borsten na een operatie, waarbij borstprotheses werden geplaatst en een borstlift is uitgevoerd, weer zouden kunnen gaan hangen. Het medisch centrum voert verweer. De Geschillencommissie Zorg Algemeen oordeelt dat het medisch centrum zich presenteert als een zorgaanbieder en jegens cliënte ook zo handelde en derhalve onder de reikwijdte van de Wkkgz valt. Het medisch centrum is tekortgeschoten in zijn zorgplicht met betrekking tot de informatievoorziening aan cliënte. Door het ontbreken hiervan heeft cliënte voorafgaand aan de operatie geen weloverwogen keuze kunnen maken en eventueel haar verwachtingen kunnen bijstellen. De Geschillencommissie kent cliënte een schadevergoeding toe van € 2250.

X/Y

Betrokkene is gedwongen opgenomen en in een 'zorgcarrousel' geplaatst. Dit houdt in dat hij frequent (om de drie weken) naar een nieuw psychiatrisch ziekenhuis wordt overgeplaatst en aldaar wordt behandeld. In een van deze ziekenhuizen is overgegaan tot dwangbehandeling met antipsychotica. In de aanzegging daartoe is opgenomen dat de dwangbehandeling binnen de zorgcarrousel zal worden voortgezet en geëvalueerd door de betrokken behandelend psychiaters en geneesheer-directeuren. De rechtbank oordeelt dat deze constructie is toegestaan. De Hoge Raad oordeelt van niet, nu artikel 38c Wet Bopz strikt dient te worden uitgelegd. Dit brengt met zich dat in ieder ziekenhuis opnieuw zal moeten worden bekeken of nog aan de wettelijke grondslag en voorschriften voor dwangbehandeling is voldaan.

X/Y

Klager mocht erop vertrouwen dat door het ondertekenen van het behandelplan en de betalingsvoorwaarde daarbij, dit behandelplan definitief was. Na het tekenen verbreekt verweerster, tandarts, de behandelovereenkomst omdat zij voor de uitvoering ervan over onvoldoende expertise beschikt. Door haar handelen heeft zij echter de indruk gewekt dat zij in staat was dit behandelplan uit te voeren. Gebrek aan expertise vormt een zwaarwichtige omstandigheid om een behandelovereenkomst te verbreken, echter onder deze omstandigheden had verweerster klager er dan wel duidelijk van op de hoogte moeten stellen dat het ging om een voorlopig behandelplan. De klacht hierover is gegrond, verweerster krijgt een waarschuwing.

X/Y

Klager is met een rood oog bij zijn huisarts (verweerster) gekomen. Zij heeft conform de NHG-standaard gehandeld en een oogontsteking vastgesteld en medicatie voorgeschreven. Daarbij heeft zij gezegd dat, indien er alarmsymptomen optraden, klager opnieuw contact moest opnemen. De volgende dag belt klager de praktijk opnieuw en wordt dan direct doorgestuurd naar het ziekenhuis, waar later een litteken aan het rechteroog wordt vastgesteld en daarmee veertig procent gezichtsverlies. Klager verwijt verweerster dat zij een onjuiste diagnose heeft gesteld. Zowel het RTG Den Haag als het CTG wijst deze klacht echter af, nu verweerster heeft gehandeld conform de NHG-standaard en dit in deze situatie ook mocht.

X/Y

Na afloop van een strafzitting maakt, buiten de zittingszaal, de ene deskundige de andere deskundige uit voor 'charlatan'. Het hof besluit niet tot vervolging over te gaan, omdat de deskundige bij het RTG al een berisping hiervoor heeft gekregen, het RTG duidelijk was in zijn bewoordingen over het voorval en een dergelijke uitspraak onherroepelijk is.