de vrouw, de verloskundige, Stichting Proefprocessenfonds Clara Wichmann en de Geboortebeweging/Stichting Bravis Ziekenhuis

Een vrouw, een verloskundige, Stichting Proefprocessenfonds Clara Wichmann en de Geboortebeweging hebben een procedure aangespannen, strekkende tot een verplichte medewerking van het Bravis ziekenhuis aan een bepaalde wijze van begeleiding van een bevalling. De vrouw wil in het ziekenhuis bevallen onder de begeleiding van een eerstelijns verloskundige, het ziekenhuis acht begeleiding door een gynaecoloog noodzakelijk. De voorzieningenrechter oordeelt dat het Bravis ziekenhuis niet gehouden is zijn medewerking te verlenen aan de wens van de vrouw, omdat niet is aangetoond dat de weigering van de gewenste begeleiding in strijd is met de medisch-professionele standaard. Om dezelfde redenen is het ziekenhuis ook niet gehouden een toelatingsovereenkomst aan te gaan met de verloskundige.

X/Waterlandziekenhuis

De aansprakelijk gestelde procespartij raadpleegt in de voorbereiding van de procedure een medisch deskundige en brengt diens bevindingen niet in het geding. De aansprakelijk stellende procespartij vordert op grond van artikel 843a Rv, met tevens een beroep op artikel 35 Wbp, inzage in de bevindingen van die deskundige. De vordering werd eerder door het hof afgewezen, en terecht, aldus de Hoge Raad. Belangrijke overweging betreft het feit dat een medisch advies, een medische analyse, niet onder het bereik van de Wbp valt.

X/Y

In een klacht over een jeugdprofessional (beklaagde), werkzaam bij het Centrum voor Jeugd en Gezin, stelt klaagster dat beklaagde onvoldoende de regie heeft genomen bij het zoeken naar de juiste hulp voor haar minderjarige kind. Daarbij heeft beklaagde zonder toestemming privacygevoelige informatie gedeeld. Het College van Toezicht van de Stichting Kwaliteitsregister Jeugd acht deze klachtonderdelen gegrond en heeft beklaagde een waarschuwing opgelegd.

X/Y

Het verzoek om herziening van de beslissing van het CTG, waarin een tandarts een berisping krijgt opgelegd, wordt afgewezen. Er is geen sprake van feiten en/of omstandigheden die niet ook al ten tijde van de betreffende beslissing bekend waren, of bekend hadden kunnen zijn.

X/Y

Verweerder heeft gedurende een periode van elf jaar herhaalrecepten uitgeschreven voor het middel nitrofurantoïne, dat klaagster in het kader van een preventieve behandeling voorgeschreven kreeg in verband met urine-incontinentie. Conform de destijds geldende richtlijnen diende een profylactische behandeling met het middel maar zes tot twaalf maanden te duren. Klaagster verwijt verweerder dat hij het middel zonder noodzaak, langdurig heeft voorschreven zonder periodiek haar leverwaarden te controleren. Ook verwijt zij hem dat hij zich er niet van heeft vergewist of er sprake was van informed consent. Het RTG heeft een waarschuwing opgelegd, omdat verweerder had nagelaten op actieve wijze de noodzaak voor het voorschrijven van het middel te heroverwegen.

X/Y

Er is een machtiging tot voortgezet verblijf gevraagd, maar er is een voorlopige machtiging toegewezen, omdat een voorlopige machtiging wordt beschouwd als ’het mindere’ van een machtiging tot voortgezet verblijf. Door toepassing van artikel 8a Wet Bopz wordt de ’nawerking’ op grond van artikel 48 lid 2 Wet Bopz van een eerdere machtiging niet verlengd. Die eerdere machtiging heeft daardoor zijn geldigheid verloren en om die reden is een machtiging tot voortgezet verblijf niet mogelijk, mede omdat de betrokken patiënt al met voorwaardelijk ontslag buiten het ziekenhuis verbleef.

Isala Klinieken/NZa

Deze uitspraak heeft betrekking op de overgang van budgetbekostiging naar prestatiebekostiging. Het bekostigingssysteem voor ziekenhuizen is vanaf 1 januari 2012 gewijzigd en met ingang van die datum geldt de prestatiebekostiging. De minister heeft verschillende overgangsmaatregelen getroffen om de risico's verbonden aan de overgang van budget- naar prestatiebekostiging te verzachten. In dat kader heeft de minister de NZa diverse aanwijzingen opgelegd om overgangsmaatregelen te nemen en deze maatregelen te doen uitwerken in beleid. Appellante is een zorginstelling die in 2015 de NZa heeft verzocht om toekenning van suppletiebedragen op grond van de beleidsregel 'Garantiestelling kapitaallasten 2013-2016'. Het beroep van appellante richt zich tegen diverse onderdelen van deze garantieregeling. Het college beoordeelt deze beroepsgronden en oordeelt dat de beroepsgrond voor zover deze ziet op de hoogte van het rentepercentage van de in 2013 en 2014 getrokken leningbedragen gegrond is.

X/Y

Vanwege vertraging in de levering van een rolstoel/handbike heeft cliënt geestelijk geleden. Daarnaast heeft cliënt te weinig (tijdige) zorg en begeleiding ontvangen. Klager is de ouder van cliënt en vordert een materiële en immateriële schadevergoeding; deze wordt niet toegekend. De Geschillencommissie Gehandicaptenzorg oordeelt dat de zorgaanbieder wel een financiële tegemoetkoming aan de cliënt dient te betalen en stelt de vergoeding vast naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid op € 2500.

X/Y

Een bedrijfsarts wordt onder andere verweten (medische) informatie te hebben gelekt naar de werkgever van klager over het feit dat klager in beroep was gegaan tegen het onderzoek van een centrum dat een rapport over hem had uitgebracht. Het RTG heeft dit klachtonderdeel gegrond verklaard en verweerder een waarschuwing opgelegd.

X/Vincent van Gogh

Mentorschap verandert het recht op zelfbeschikking van een op grond van de Wet Bopz gedwongen opgenomen patiënt niet. Een mentor kan niet in plaats van de betrokken persoon toestemming geven voor een gedwongen opname, noch voor een behandeling die betrokkene niet wil. De wilsuiting van betrokkene is bij dat soort beslissingen bepalend. Artikel 5 lid 2 Wet Bopz sluit uitdrukkelijk de werking van artikel 1:453 lid 1 BW uit.