X/Y

Insluiting in de eigen kamer – overdag of tijdens de avond en nacht – vormt een vergaande beperking van de bewegingsvrijheid, zodat aan een dergelijke insluiting altijd een individueel gemotiveerd besluit (gebaseerd op art. 40 lid 3 Wet Bopz) ten grondslag moet liggen. Bij insluiting in de eigen kamer moet onderscheid worden gemaakt tussen insluiting gedurende langere en insluiting gedurende korte duur. Wanneer in de artikel 40a-mededeling alleen wordt gesproken over insluiting gedurende de nacht, is op basis van die mededeling insluiting overdag niet toegestaan, zeker niet omdat uit die mededeling niet is op te maken welk gedrag van betrokkene insluiting overdag zou rechtvaardigen

X/Stichting Bouman GGZ en De Staat der Nederlanden

De interne rechtspositie van iemand, die met een Bopz-machtiging is opgenomen, wordt bepaald door de Wet Bopz, ook al is hij – om beveiligingsredenen – tijdelijk opgenomen in een tbs-kliniek. Zo’n Bopz-opname in een tbs-kliniek is onder omstandigheden niet onrechtmatig, mits deze opname niet langer duurt dan tot het moment dat er plaats is in een voldoende beveiligde Bopz-erkende instelling.

verpleegkundige/Ziekenhuis Gelderse Vallei

Een verpleegkundige heeft bij een ziekenhuis een nulurencontract (overeenkomst met uitgestelde prestatieplicht). Omdat zij al enige jaren gemiddeld ruim 60 uur per maand werkt en de CAO Ziekenhuizen de mogelijkheid biedt om in zo’n situatie het contract om te zetten in een contract met een vast aantal uren moet het ziekenhuis in dit geval, mede gebaseerd op het rechtsvermoeden, met terugwerkende kracht de overeenkomst omzetten in een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd met een omvang van 62,7 uur per maand. Dat het ziekenhuis werkneemster niet meer heeft ingeroosterd komt voor rekening van het ziekenhuis.

Stichting MIES/cliëntbegeleider

De standaard-CAO Gehandicaptenzorg bepaalt dat in slaapdienst doorgebrachte uren als halve werkuren moeten worden aangemerkt en dat die uren in tijd moeten worden gecompenseerd. Werkgever heeft enige tijd de desbetreffende uren per abuis zowel in tijd gecompenseerd als in geld uitbetaald. De vordering tot doorbetaling van de slaapdienstvergoedingen wordt afgewezen omdat dubbele vergoeding in strijd is met de cao. De vergoedingen zijn weliswaar onverschuldigd betaald, maar het terugvorderen van in het verleden te veel betaalde vergoedingen is naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar.

Insula Dei Huize Kohlmann/bestuurder

Een stichting heeft ernstig verwijtbaar gehandeld bij de op non-actiefstelling en het ontslag van de statutair bestuurder (werkneemster). Het principe van hoor en wederhoor is geschonden en de gronden voor de op non-actiefstelling zijn onheus. De wijze waarop werkneemster is behandeld en de interne en externe communicatie over de op non-actiefstelling en het ontslag zijn ernstig onzorgvuldig en laakbaar. Er volgt ontbinding op de h-grond met toekenning van de transitievergoeding (€ 26.803), de contractuele vergoeding (€ 75.000), een billijke vergoeding (€ 137.844) en een vergoeding voor de kosten van rechtsbijstand (€ 27.500).

X/Y

Deze zaak betreft een klacht over een huisarts, die tevens de zoon van de in deze kwestie betrokken – inmiddels overleden – patiënte is. Klaagster is de dochter van patiënte en zus van verweerder. Zij verwijt verweerder onder meer overschrijding van de grenzen van de arts-patiëntrelatie en misbruik van de afhankelijke positie van de moeder. Klaagster had al jaren geen contact meer met de moeder. Daarom kan zij thans niet worden geacht de wil van de overleden moeder te vertegenwoordigen en is zij geen belanghebbende in de zin van artikel 65 lid 1 Wet BIG. Klaagster is niet-ontvankelijk in haar klacht.

X/Y

Cliënt stelt (i) dat bij de planning van revalidatiesessies onvoldoende rekening werd gehouden met zijn beperkingen, (ii) dat sprake was van een dominante bejegening door zorgverleners en (iii) dat bij zijn behandeling veel behandelaren betrokken waren. De klachtencommissie verklaart de klacht gegrond. Cliënt wendt zich tot de geschillencommissie omdat hij betwijfelt dat de zorgaanbieder de klacht voldoende oppakt. Hij vordert immateriële schadevergoeding vanwege ernstig beschadigd leefplezier. De zorgaanbieder betwist aansprakelijkheid, omdat geen sprake is van toerekenbaar onzorgvuldig medisch handelen. De geschillencommissie sluit zich aan bij het oordeel van de klachtencommissie en oordeelt verder dat de zorgaanbieder niet is tekortgeschoten in de uitvoering van de behandelingsovereenkomst. De klacht wordt ongegrond verklaard en de schadevergoeding wordt afgewezen.

X/Y

Deze zaak betreft het beroep van een deels gegrond verklaarde klacht tegen een anesthesioloog (verweerder) met betrekking tot gebrek aan informed consent en de wijze van aanbrengen en de nazorg van een epiduraal katheter. In eerste aanleg was er onvoldoende bewijs van gebrek aan informed consent. In beroep blijkt op basis van nieuwe stukken alsnog dat er wel sprake was van informed consent. Derhalve slaagt het beroep van verweerder.

Klager/Stichting Slingeland Ziekenhuis

Een 15-jarige jongen met het syndroom van Down verzoekt een ziekenhuis om sterilisatie. De factuur die het ziekenhuis naderhand stuurt, is vele malen hoger dan het bedrag dat normaal voor een sterilisatie in rekening wordt gebracht. De kosten voor de sterilisatie waren in dit geval zo afwijkend, omdat de ingreep onder algehele narcose is uitgevoerd, hetgeen een dagopname betekende. Het ziekenhuis had klager over deze afwijkende kosten moeten informeren. Nu het ziekenhuis dat niet heeft gedaan, dient het ziekenhuis de kosten die het gebruikelijke sterilisatietarief overschrijden te vergoeden.

Deze zaak betreft het hoger beroep van een uitspraak van het RTG Zwolle, waarin is geoordeeld dat verweerder, orthodontist, ontoelaatbaar grensoverschrijdend gedrag heeft getoond naar vrouwelijke patiënten. Het oordeel houdt ook in hoger beroep stand. Verweerder krijgt de maatregel van doorhaling van de inschrijving dan wel ontzegging van het recht tot herinschrijving in het BIG-register opgelegd.