X/Y

Klaagster is gescheiden en moeder van vier kinderen, waaronder E en F. Naar aanleiding van meldingen bij het AMK worden E en F uit huis geplaatst en wordt er onderzoek gedaan naar de ernstige vermoedens van kindermishandeling door klaagster. Verweerster (arts) doet dit onderzoek namens het AMK. Klaagster verwijt verweerster, samengevat, dat het rapport hierover ondeugdelijk is opgesteld. Het RTG Amsterdam verklaart de klachten deels gegrond en geeft een waarschuwing. Klaagster is in beroep gekomen tegen de ongegrond verklaarde onderdelen, maar de klacht treft bij het CTG geen doel. Het beroep wordt verworpen. Verweerster heeft met het rapport geen blijk gegeven van vooringenomenheid, noch blijkt daaruit dat zij niet onafhankelijk was.

X/Y

Verweerder (huisarts) ziet wijlen D (de partner van klaagster) in korte tijd meerdere keren op zijn spreekuur met dezelfde aanhoudende benauwdheids- en hoestklachten. Hij schrijft rust en prednison voor. Uiteindelijk blijkt in het ziekenhuis (op de 'Stoppen met roken'-polikliniek) dat D lijdt aan longkanker, waaraan zij overlijdt. Verweerder wordt verweten onvoldoende regie te hebben gevoerd om de oorzaak van de klachten te achterhalen, waarbij hij belangrijke signalen heeft gemist. Het RTG Den Haag geeft hem een waarschuwing.

X/Y

Klaagster is de moeder van D. D is overleden op 20 mei 2016. Verweerster (verpleegkundige) heeft D de nacht voor haar overlijden verzorgd. Zij krijgt van het RTG Den Haag een waarschuwing omdat zij de alarmsignalen van een beginnende sepsis niet heeft herkend. Daarnaast heeft zij nagelaten de medische geschiedenis te bestuderen en heeft zij onterecht geen arts in huis geroepen, ondanks de signalen van klaagster over de veranderde situatie van haar moeder.

X/Y

In deze zaak gaat het om een ongegronde klacht tegen een psychotherapeut (verweerder). Klager wordt met zijn vrouw bij de kliniek waar verweerder destijds werkte aangemeld voor relatietherapie. Hierbij geeft de huisarts aan dat er mogelijk sprake is van persoonlijkheidsstoornissen bij beide echtgenoten. Ondanks een gezamenlijk traject gaan klager en zijn echtgenote uiteindelijk toch scheiden. Klager laat een persoonlijkheidsonderzoek doen, maar zijn echtgenote weigert dit, tot groot ongenoegen van klager. Het RTG Eindhoven bepaalt dat een verantwoorde invulling van de behandeling een verantwoordelijkheid is van de instelling en in dit geval meer in het bijzonder van verweerder. Dit heeft verweerder op goede gronden gedaan, waardoor de verschillende klachten van klager niet kunnen slagen.

X/Y

In deze zaak gaat het om een klacht tegen een waarnemend huisarts, samenhangend met klacht 2017-128a. Verweerster heeft voldoende signalen gekregen voor een niet-pluisgevoel. Van verweerster had daarom een ander beleid verwacht mogen worden, namelijk verwijzing naar een neuroloog op korte termijn. De klacht is gegrond, met oplegging van de maatregel van waarschuwing.

X/Y

In deze zaak gaat het over een klacht tegen een fysiotherapeut (verweerster) over de door haar in acht genomen zorgvuldigheid bij de behandeling van een patiënte (klaagster) met de aandoening osteogenesis imperfecta (OI). Verweerster had een eigen verantwoordelijkheid om het behandelbeleid te evalueren en een eigen beleid in te zetten. De maatregel van waarschuwing wordt opgelegd, gelet op de toetsbare opstelling door verweerster, het door haar ter zitting getoonde inzicht en de geringe overschrijding van de tuchtnorm.

X/Y

In deze zaak gaat het om een klacht tegen een huisarts, samenhangend met klacht 2017-128b. Klaagster heeft zich bij verweerder en zijn collega gemeld met klachten van hoofdpijn, diarree, woordvindingsstoornissen en verwardheid. Van verweerder had bij gebrek aan een duidelijke verklaring van de klachten van woordvinding en verwardheid een pro-actiever beleid mogen worden verwacht, waarbij hij een doorverwijzing op korte termijn naar een neuroloog had moeten realiseren voor verdere diagnostiek. De klacht is deels gegrond. De maatregel van waarschuwing wordt opgelegd.

Zorgaanbieder/Zilveren kruis

Een zorgverzekeraar hanteert in zijn algemene polisvoorwaarden een cessieverbod. Voorts weigert de zorgverzekeraar een betaalovereenkomst aan te gaan met een niet-gecontracteerde zorgaanbieder, omdat deze zorgaanbieder geen onberispelijke staat van dienst heeft. De rechtbank is van oordeel dat het kenmerk van een niet-gecontracteerde zorgaanbieder is dat deze in beginsel zijn declaratie aan de patiënt stuurt, die deze declaratie bij de zorgverzekeraar indient. De zorgverzekeraar dient echter ook rekening te houden met de belangen van de zorgaanbieder. De impact van het cessieverbod en het weigeren om een betaalovereenkomst aan te gaan door de zorgverzekeraar dient hierbij te worden beoordeeld. In het onderhavige geval oordeelt de rechtbank dat het hanteren van het cessieverbod door de zorgverzekeraar niet onrechtmatig is jegens de zorgaanbieder en dat de zorgverzekeraar het aangaan van een betaalovereenkomst heeft mogen weigeren.

patiënt/azM

Een vrouw wordt 19,5 uur later dan zou hebben gekund geopereerd aan een acute hernia. De rechtbank wijst haar schade voor zeventig procent toe. Het Hof ’s-Hertogenbosch wijst haar schade, bestaande uit het verlies van een kans op een beter behandelingsresultaat, af. De Hoge Raad casseert het arrest en verwijst de zaak naar het Hof Arnhem-Leeuwarden. Het hof had – nu de deskundige geen kanspercentage kon noemen maar zijn antwoorden niet uitsluiten dat van het verlies van een reële kans sprake kan zijn geweest – nader moeten onderzoeken of door het delay een reële kans op een betere uitkomst verloren is gegaan, en had – bij bevestigende beantwoording van die vraag – vervolgens tot een zo goed mogelijke schatting van deze kans moeten komen. Daartoe had het hof bijvoorbeeld de deskundige op een zitting nader kunnen bevragen.

patiënt/Zuyderland Medisch Centrum

Een man wordt in het Zuyderland Medisch Centrum geopereerd aan zijn darm. Vervolgens vindt twee dagen later opnieuw een operatie plaats omdat er een naadlekkage was ontstaan. De naadlekkage kan volgens de eenzijdig ingeschakelde deskundige liggen aan het falen van de hechtdraad of aan het verkeerd aanleggen van de draad. Na overwogen te hebben dat in dit geval het rapport van de deskundige kan dienen ter beantwoording van de aansprakelijkheidsvraag, laat de rechtbank in het midden welke oorzaak het precies is geweest: beide oorzaken zijn toe te rekenen aan Zuyderland.