Klacht tegen een psychiater die een rijbewijskeuring heeft verricht. Psychiater wijzigt zijn rapportage over de keuring in totaal vier keer en wijst klager niet op het blokkeringsrecht. De vele aanpassingen in het rapport verdienen geen schoonheidsprijs maar leveren geen tuchtrechtelijk verwijt op. Klacht is gegrond wat betreft het verzuim klager te wijzen op het blokkeringsrecht. Waarschuwing.

In deze zaak heeft de bedrijfsarts zijn beroepsgeheim geschonden omdat hij informatie heeft gedeeld met de werkgever over de psychische gesteldheid van klaagster. Deze informatie was niet strikt noodzakelijk om te vermelden. Klacht gegrond, maar geen maatregel omdat de aard van de schending gering is.

Klacht tegen neuroloog over onder meer de uitwisseling van informatie. Het uitwisselen van informatie tussen een specialist in opleiding en haar supervisor levert geen schending van het beroepsgeheim op. Door de relatie arts in opleiding-supervisor geldt de laatste als rechtstreeks betrokken bij de behandeling. Daarnaast mocht de arts ervan uitgaan dat klager instemde met een inhoudelijke terugkoppeling aan de huisarts. Ongegrond.

Klaagster/Neuroloog

Deze zaak betreft een klacht tegen een neuroloog, vanwege een onjuist gestelde MS-diagnose en het tekortschieten in de behandeling door een te passieve vervolgbehandeling in te stellen. Het RTG oordeelt dat de klacht gegrond is, maar volstaat met het opleggen van een waarschuwing, nu door de neuroloog inzicht in zijn handelen is getoond, hij er blijk van heeft gegeven nu anders te handelen en hij zijn excuses aan klaagster heeft aangeboden.

Klaagster/Orthomanueel arts

Een vrouw dient een klacht in tegen haar voormalig orthomanueel arts. Het verwijt is dat hij zich grensoverschrijdend jegens haar heeft gedragen door haar te zoenen en ongepaste opmerkingen te maken. Het RTG gaat aan het verweer van de orthomanueel arts voorbij en legt, vanwege de ernst van de gedragingen en de wijze waarop er verweer is gevoerd, een onvoorwaardelijke schorsing van een maand op.

X/Y

Verweerder heeft klaagster mede-geopereerd en gebruikgemaakt van een zaag. Verweerder heeft de zaag op het linkerbovenbeen van klaagster gelegd. De zaag raakte oververhit door kortsluiting. Klaagster heeft een derdegraads brandwond op haar been opgelopen. Klaagster verwijt verweerder onder andere onprofessioneel te hebben gehandeld en de patiëntveiligheid niet voorop te stellen. De klacht is deels gegrond, verweerder krijgt een waarschuwing.

X/Y

Cleofa is een niet-gecontracteerde zorgaanbieder. Zij heeft voor het jaar 2016 met Zilveren Kruis een betaalovereenkomst gesloten. Cleofa heeft Zilveren Kruis verzocht om ook voor het jaar 2017 een betaalovereenkomst te sluiten. Dit verzoek wordt door Zilveren Kruis afgewezen omdat Zilveren Kruis een onderzoek is gestart over de ingediende declaraties van Cleofa. In de onderhavige procedure vordert Cleofa bij vonnis dat Zilveren Kruis misbruik maakt van haar bevoegdheid door geen betaalovereenkomst met Cleofa aan te gaan en vraagt zij de rechtbank Zilveren Kruis te verbieden om zich te beroepen op het cessieverbod, zoals opgenomen in de algemene voorwaarden van haar verzekerden.

X/Y

Een zorgaanbieder en een Centrale Cliëntenraad verschillen van mening over de vraag of het voorgenomen besluit om te stoppen met de verkoop van alcohol in een gebouw dat dienst doet als ontmoetingsplek en dagbestedingscentrum op een locatie van het terrein van de zorgaanbieder onderwerp is voor verzwaard advies. De Landelijke Commissie van Vertrouwenslieden (hierna: LCvV) oordeelt dat het voorgenomen besluit is aan te merken als een wijziging van een cliënten geldende regeling (art. 3 lid 1 sub l Wmcz) en dat de zorgaanbieder in redelijkheid kan besluiten om niet langer alcohol te verkopen in het gebouw op de locatie van de instelling.

Lunet Zorg/De Biezenrijt

De beslissing over de proceskostenveroordeling in het principale beroep en in het incidentele beroep is door de Hoge Raad aangehouden om De Biezenrijt c.s. in de gelegenheid te stellen artikel 2 lid 5 Wmcz in te roepen. Voor het verloop van het geding wordt verwezen naar de beschikking van 16 december 2016, ECLI:NL:HR:2016:2890, GZR 2016-0465. Lunet Zorg stelt zich op het standpunt dat de 'buitengrens' van de te vergoeden kosten wordt gevormd door de vooraf gegeven inschatting van de kosten. De Hoge Raad stelt dat deze bepleite buitengrens niet kan worden aanvaard, wanneer daardoor de cliëntenraad op voorhand wordt gebonden aan een voorlopige opgave van pas later blijkende werkelijke kosten. De Hoge Raad veroordeelt Lunet Zorg tot de kosten in het geding.

RDC/CZ

Startende zorgaanbieder RDC vindt dat CZ zich door uitlatingen en gedragingen ertoe heeft verbonden gedurende de eerste jaren de voor RDC benodigde groei te faciliteren. Nu CZ dat niet heeft gedaan, zou sprake zijn van wanprestatie/onrechtmatige daad/ongerechtvaardigde verrijking. De rechtbank stelt RDC in het ongelijk, omdat niet is gebleken dat CZ zodanige uitlatingen/gedragingen/toezeggingen heeft gedaan. Het standpunt van de zorgaanbieder verhoudt zich ook niet tot de afspraken tot kostenbeheersing uit het Hoofdlijnenakkoord. Het komt aldus geheel voor eigen rekening en risico van RDC dat zij de door haar gewenste groei niet heeft kunnen bereiken.