X/Vitalis

In geschil is of de zorgaanbieder en de cliënt een overeenkomst voor aanvullende zorg hebben gesloten. De overgelegde schriftelijke overeenkomsten bevatten niet zo'n bepaling. Verder vloeit uit de keuze van de cliënt voor een verblijf in het zorghotel van de zorgaanbieder niet voort dat zo'n overeenkomst tot stand is gekomen. Een overeenkomst voor aanvullende zorg moet vrijwillig zijn overeengekomen en de vormen van zorg moeten nader zijn omschreven.

X/Zilveren Kruis

Eiser is in 1985 verhuisd naar Noord-Cyprus. Het ziekenfonds stelt in 2003 dat hij daarom niet zou zijn verzekerd, maar vangt bot in een bestuursrechtelijke procedure. De rechtsopvolger van het ziekenfonds onder de Zorgverzekeringswet bericht eiser in 2009 dat hij een zorgverzekering heeft. De zorgverzekeraar wil de zorgverzekering nu beëindigen omdat eiser niet zou voldoen aan eisen uit de Zorgverzekeringswet. De rechtbank kwalificeert het bericht uit 2009 echter als een vaststellingsovereenkomst waaraan de zorgverzekeraar is gebonden. Ongewenste precedentwerking noch administratieve moeilijkheden maken dat anders.

X/Y

In deze zaak gaat het om een inkoopprocedure voor het vervoer van huisartsen, gestart door Dokterswacht (DWF). Deze procedure wordt door Witte Kruis gewonnen. Hierna deelt DWF echter mee de opdracht in te trekken omdat de gunningscriteria niet duidelijk genoeg zijn geweest. Daarna gunt DWF het vervoer in eerste instantie aan Kijlstra, maar in tweede instantie toch weer aan Witte Kruis. Kijlstra stelt hiertegen een kort geding in, omdat zij vindt dat het alsnog gunnen van een ingetrokken opdracht niet is toegestaan. De voorzieningenrechter oordeelt echter anders en bepaalt dat DWF de opdracht alsnog aan Witte Kruis mag gunnen; er is geen onvoorwaardelijke toezegging gedaan aan Kijlstra, aldus de voorzieningenrechter.

X/Y

In deze zaak gaat het om een gz-psycholoog die in beroep gaat tegen een uitspraak van het Regionaal Tuchtcollege waarin zij onder andere wordt berispt voor haar wijze van dossiervoering. Zij is echter van mening dat de wijze waarop zij haar dossiers inricht niet binnen het bereik van de klacht valt. Het Centraal Tuchtcollege oordeelt dat de dossiervoering van verweerster onvoldoende in verband staat met de overige klachtonderdelen om een rol te spelen bij de zwaarte van de oplegging van de maatregel. Voor de overige, gegrond verklaarde klachtonderdelen legt het Centraal Tuchtcollege verweerster de maatregel van waarschuwing op.

X/A, B, C, D (Haagse borstchirurg)

Het Haagse hof beoordeelt in hoger beroep de civielrechtelijke aansprakelijkheid van de gynaecoloog die bekend staat als de Haagse borstchirurg. Het hof neemt met behulp van bewijsvermoedens aan dat de gynaecoloog is tekortgeschoten en aansprakelijk is voor de schade van vier patiëntes. Het hof begroot de schade die de gynaecoloog moet betalen.

X/Y

Klaagster is van huisarts veranderd en vraagt bij haar vorige huisarts (verweerster) haar medisch dossier op. In eerste instantie wordt dit dossier niet gevonden omdat verweerster van het ene automatiseringssysteem (Micro-His) naar het andere (Medicom) is overgegaan. In Medicom kunnen geen gegevens worden bewaard van oud-patiënten. In Micro-His kan dit wel. Uiteindelijk start verweerster het oude systeem op en wordt het dossier gevonden. Klaagster verwijt de huisarts nu dat deze haar medisch dossier heeft zoekgemaakt. Het dossier was echter niet kwijt, dus is de klacht kennelijk ongegrond.

X/Y

In deze zaak gaat het om een huisarts (verweerder) die betrokken is geweest bij de palliatieve sedatie van een patiënt. De echtgenote van patiënt (klaagster) klaagt over de verleende zorg door verweerder. De klachten zijn echter ongegrond. Zo is niet gebleken dat verweerder stukken uit het dossier heeft gewist of heeft nagelaten relevante gegevens te noteren. Verweerder heeft in het stervensproces zorgvuldig gehandeld en van een bij patiënt bestaande allergie voor dormicum, die bij verweerder bekend had moeten zijn, is niet gebleken. Ook is niet aannemelijk geworden dat verweerder met een SCEN-arts bij patiënt is geweest.

X/Y

In deze zaak klaagt een patiënte over de behandeling door en het gedrag van een psychiater (verweerster). Klaagster is echter niet-ontvankelijk in de door haar te algemeen geformuleerde klachten, die niet zijn geconcretiseerd jegens verweerster. De klacht over het onnodig uitvoeren van een dwangbehandeling is ongegrond. De beslissing om tot dwangbehandeling over te gaan is in de Wet BOPZ met waarborgen omkleed, waardoor deze door verweerster genomen beslissing verdedigbaar is. De klacht wordt afgewezen.

X/Y

In deze zaak gaat het om een klacht tegen een huisarts (verweerster). Verweerster heeft, nadat mediation met de kinderen van patiënte geen resultaat opleverde, patiënte overgeplaatst naar de locatie die de voorkeur had van de contactpersonen van patiënte, haar twee dochters, een deel van de familie. Het tuchtcollege acht klagers ontvankelijk en stelt dat verweerster uiteindelijk vanuit goed hulpverlenerschap heeft gehandeld. Zij heeft, in een lastige situatie, recht gedaan aan de wil van patiënte als een deel van de familie. Dat verweerster zich na de plaatsing van patiënte in het verpleeghuis afzijdig wenste te houden in verband met onenigheid in de familie valt te billijken. Het college wijst de klacht af.

X/minister van VWS

Op 9 oktober 2014 overlijdt in een ziekenhuis een patiënt in verband met vochtverlies uit een stoma. Uit onderzoek wordt duidelijk dat dit overlijden een calamiteit is in de zin van artikel 4a Kwaliteitswet zorginstellingen. Het ziekenhuis doet op 12 januari 2015 melding van deze calamiteit. De minister legt een boete op omdat de melding niet onverwijld is gedaan. Het ziekenhuis stelt beroep in. De rechtbank oordeelt echter dat de gedragslijn van de minister van VWS dat onder ‘onverwijld’ wordt verstaan het melden binnen drie werkdagen na de vaststelling van een calamiteit in zijn algemeenheid niet onredelijk is. Het beroep is ongegrond.