A en B/Stichting Het Vlietland Ziekenhuis en Z

De ouders van een kind met een Erbse parese (aandoening waarbij het zenuwvlechtwerk in de hals en de oksel is beschadigd, in dit geval als gevolg van een schouderdystocie) vorderen 12 jaar na de geboorte schadevergoeding van de behandelend gynaecoloog. De rechtbank oordeelt echter dat de ouders reeds kort na de geboorte daadwerkelijk bekend waren met de schade aan het kind en de omstandigheid dat de gynaecoloog door zijn handelen hieraan mogelijk debet was. Het had daarom op de weg van de ouders gelegen de arts (veel) eerder aansprakelijk te stellen of de verjaring te stuiten. Nu is de vordering verjaard.

X/Stichting Jeroen Bosch ziekenhuis

In de onderhavige deelgeschilprocedure staat ter discussie of de arts in kwestie de patiënt had moeten informeren over het risico op beschadiging van een zenuw bij de arm. De rechtbank oordeelt dat dit niet het geval is. Ter motivering wijst de rechtbank op de uitspraak van het CTG op dit punt. Hoewel een tuchtprocedure niet ter vaststelling van civielrechtelijke aansprakelijkheid dient, is het oordeel van de tuchtrechter wel van betekenis voor een oordeel over de norm welke zorg een arts bij de uitoefening van zijn professie jegens een cliënt dient te betrachten. Aan de uitspraak van de klachtencommissie wordt, gezien de niet-bindende kracht van een dergelijke beslissing, door de rechtbank minder waarde gehecht.

Gross/Zwitserland

Op de overheid rust de plicht duidelijke richtlijnen op te stellen als het gaat om de voorwaarden waaronder een arts dodelijke medicatie aan een patiënt mag toedienen. Nalaten levert een schending van artikel 8 EVRM op.

A, B/De Nederlandse Zorgautoriteit

In beginsel mogen zorgverzekeraars niet-onderhandelbare contracten aanbieden aan zorgverleners. Deze praktijk brengt met zich dat de NZA overeenkomstig haar prioriteringsbeleid een klacht van een zorgverlener over de afwezigheid van een onderhandelingsmogelijkheid over een zorgverleningsovereenkomst in beginsel niet hoeft te onderzoeken. Of de aangeboden zorg kwalitatief aan de daaraan minimaal te stellen eisen voldoet, speelt hierin overigens wel een rol; onvoldoende kwaliteit kan reden zijn voor onderzoek.

Inspecteur X/Minister van VWS

Een inspecteur van de IGZ gaat zijn boekje te buiten door zelfstandig een klachtprocedure te entameren jegens een arts zonder dat er voldoende onderzoek is verricht. Dit leidt tot zijn ontslag en een veroordeling tot schadevergoeding van de IGZ die op de inspecteur persoonlijk wordt verhaald. In hoger beroep blijft zowel de plicht om schadevergoeding te betalen als zijn ontslag overeind.

patiënt X/tandarts Y

Beoordeling tekortkoming tandarts ten opzichte van zijn patiënt. Het niet in acht nemen van een veiligheidsmarge bij het bepalen van de boordiepte is niet conform de zorgplicht. Ook had een korter implantaat moeten worden gebruikt. De rechtbank gaat daarbij af op het oordeel van de door haar benoemde deskundige. Om het causaal verband tussen de tekortkoming en de schade van de patiënt vast te stellen, past de rechtbank de omkeringsregel toe.